Σελινούς

I

Μικρός πεδινός οικισμός (υψόμ. 60 μ.), στην επαρχία Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας. Είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας (4 τ. χλμ.) και βρίσκεται νοτιοανατολικά του Αιγίου.

II

Αρχαία ελληνική αποικία της Σικελίας που ιδρύθηκε το 628 π.Χ. στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού. Από παλιά αντίζηλος της γειτονικής Σεγέστας, ο Σ. πυρπολήθηκε το 409 π.Χ. από τους Καρχηδόνιους και μετά την ανοικοδόμηση του εξακολούθησε να παραμένει στη σφαίρα επιρροής της Καρχηδόνας ως το τέλος του πρώτου Καρχηδονιακού πόλεμου που σήμανε την τελική καταστροφή του.

Η πόλη, η οποία προστατευόταν από ισχυρότατα τείχη που ανάγονταν σε διάφορες εποχές και εξυπηρετούνταν από δύο λιμάνια που σήμερα έχουν επιχωθεί, παρουσίαζα εξαιρετική αρχαιολογική σημασία για την εκπληκτική κανονικότητα του πολεοδομικού σχεδίου της –που αποτελεί ενδιαφέρον προηγούμενο της ιπποδάμειας πολεοδομικής– και για τη μεγαλοπρέπεια των μνημείων της. Οι ναοί της, που δηλώνονται με τα γράμματα του αλφάβητου, γιατί δεν είναι γνωστές οι θεότητες στις οποίες ήταν αφιερωμένοι, βρίσκονταν πάνω στην ακρόπολη και ήταν δωρικού ρυθμού, αλλά με διάφορα πρωτότυπα χαρακτηριστικά. Ο αρχαιότερος είναι ο ναός C, περίπτερος, με πολύχρωμες διακοσμήσεις από τερρακότα. Επιβλητικούς σπονδύλους (113 x 54 μ.) είχε ο ναός G ή Απολλώνειον, ενώ ο ναός Ε ήταν εκείνος με τις πιο αρμονικές αναλογίες.

Σημαντικές είναι επίσης οι μετόπες, επηρεασμένες από την ντόπια αισθητική στη ζωηρή κίνησή τους. Οι μετόπες του ναού C, που χρονολογούνται από τα μέσα του 6ου π.Χ. αι., είναι αξιόλογες ως προς τη σύνθεση αλλά έχουν ελλείψεις όσον αφορά την προοπτική. Οι μετόπες του ναού Ε, από ασβεστόλιθο με ένθετα μάρμαρα για τα κεφάλια και τα γυμνά μέρη των γυναικείων σωμάτων, είναι ζωντανές αναπαραστάσεις, που απομακρύνονται αρκετά από την ελληνική αφαίρεση και αρμονία. Συγγένεια με την τεχνοτροπία των μετοπών αυτών παρουσιάζει ένα χάλκινο άγαλμα έφηβου, ο λεγόμενος «Έφηβος του Σελινούντα».

Άγαλμα της Δήμητρας του 460 π.Χ., που βρέθηκε στις ανασκαφές της Σελινούντας.

O αρχαιολογικός χώρος της Σελινούντας στη Σικελία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εδώ, άποψη από αεροπλάνο του ναού Ε και των ερειπίων του ναού F. Ο ναός Ε, κλασικό δείγμα σικελικού δωρικού ρυθμού, χτίστηκε στον 5o αι. π.Χ. και ήταν αφιερωμένος στην Ήρα.